अग्निपथ योजना क्या है ?

 अग्निपथ योजना क्या है?

अग्निपथ योजना भारत सरकार द्वारा शुरू की गई एक नई योजना है, जिसके तहत सशस्त्र बलों की तीन सेवाओं में कमीशन अधिकारियों के पद से नीचे के सैनिकों की भर्ती की जाएगी। इस योजना के तहत भर्ती होने वाले जवानों को ‘अग्निवीर’ के नाम से जाना जाएगा।

अग्निपथ योजना के प्रमुख प्रावधान

अग्निपथ योजना के प्रमुख प्रावधान इस प्रकार हैं:

• भर्ती की आयु सीमा 17.5 से 23 वर्ष होगी।
• भर्ती चार साल की होगी।
• चार साल के कार्यकाल के बाद, 75% अग्निवीरों को सेवामुक्त कर दिया जाएगा।
• सेवामुक्त किए गए अग्निवीरों को 11.7 लाख रुपये की सेवा निधि दी जाएगी।
• सेवामुक्त किए गए अग्निवीरों को अन्य सरकारी नौकरियों में प्राथमिकता दी जाएगी।

अग्निपथ योजना के उद्देश्य

अग्निपथ योजना के उद्देश्य इस प्रकार हैं:

• सशस्त्र बलों को आधुनिक और तकनीकी रूप से कुशल बनाना।
• युवाओं को सेना में शामिल होने का अवसर प्रदान करना।
• बेरोज़गारी को कम करना।

अग्निपथ योजना के लाभ

अग्निपथ योजना के कई लाभ हैं, जिनमें शामिल हैं:

• सशस्त्र बलों को आधुनिक और तकनीकी रूप से कुशल बनाने में मदद मिलेगी।
• युवाओं को सेना में शामिल होने का अवसर मिलेगा और उन्हें देश सेवा का मौका मिलेगा।
• बेरोज़गारी कम करने में मदद मिलेगी।

अग्निपथ योजना के विवाद

अग्निपथ योजना को लेकर कई तरह के विवाद भी हैं। कुछ लोगों का मानना है कि यह योजना सेना की मजबूती के लिए हानिकारक है, जबकि कुछ लोगों का मानना है कि यह योजना युवाओं के लिए फायदेमंद है।

अग्निपथ योजना के विवादों के प्रमुख कारण

अग्निपथ योजना के विवादों के प्रमुख कारण इस प्रकार हैं:

• चार साल की छोटी अवधि: कुछ लोगों का मानना है कि चार साल की छोटी अवधि में अग्निवीरों को पर्याप्त प्रशिक्षण नहीं दिया जा सकता है।
• 75% अग्निवीरों का सेवामुक्त होना: कुछ लोगों का मानना है कि 75% अग्निवीरों का सेवामुक्त होना सेना की मजबूती के लिए हानिकारक है।
• सेवामुक्त अग्निवीरों के लिए भविष्य की योजना: कुछ लोगों का मानना है कि सेवामुक्त अग्निवीरों के लिए भविष्य की योजना स्पष्ट नहीं है।

अग्निपथ योजना के लिए सरकार की प्रतिक्रिया

अग्निपथ योजना को लेकर हुए विरोध प्रदर्शनों के बाद, सरकार ने इस योजना में कुछ संशोधन किए। इन संशोधनों में चार साल के कार्यकाल के बाद अग्निवीरों को अन्य सरकारी नौकरियों में प्राथमिकता देने का प्रावधान शामिल किया गया।

अग्निपथ योजना का भविष्य

अग्निपथ योजना अभी भी एक नई योजना है और इसके प्रभावों का अभी पूरी तरह से आकलन नहीं किया जा सकता है। हालांकि, यह योजना भारत की सेना और युवाओं के लिए महत्वपूर्ण बदलाव ला सकती है।

अग्निपथ योजना के भविष्य के लिए कुछ सुझाव

अग्निपथ योजना के भविष्य के लिए कुछ सुझाव इस प्रकार हैं:

• चार साल की अवधि को बढ़ाया जा सकता है।
• सेवामुक्त अग्निवीरों के लिए भविष्य की योजना स्पष्ट की जा सकती है।
• अग्निवीरों को अन्य सरकारी नौकरियों के अलावा, निजी क्षेत्र में भी नौकरी पाने में मदद की जा सकती है।

अग्निपथ योजना एक महत्वाकांक्षी योजना है और यह भारत की सेना और युवाओं के लिए महत्वपूर्ण बदलाव ला सकती है। हालांकि, इस योजना को सफल बनाने के लिए सरकार को कुछ चुनौतियों का सामना करना होगा। सरकार को इन चुनौतियों का सामना करने के लिए कदम उठाने चाहिए ताकि यह योजना सफल हो सके।

Unveiling the Life and Legacy of Chhatrapati Shivaji Maharaj

Chhatrapati Shivaji Maharaj, a towering figure in Indian history, continues to be a subject of fascination and reverence for millions. In this article, we aim to delve into various aspects of his life, from his family and personal life to lesser-known facts and the enduring impact he has had on India's history and culture.

1. Are there any relatives of Chhatrapati Shivaji Maharaj alive?

As of my last knowledge update in January 2022, Chhatrapati Shivaji Maharaj's direct descendants have continued to maintain a low-profile existence. Although they no longer rule territories or wield political power, they have preserved their heritage and maintain a connection to their illustrious ancestor.

2. How did Shivaji Maharaj die?

Chhatrapati Shivaji Maharaj passed away on April 3, 1680. His death was attributed to a high fever and dysentery. This marked the end of an era, as he was a charismatic leader and a visionary who played a pivotal role in reshaping the political landscape of India.

3. How many wives did Chhatrapati Shivaji have?

Chhatrapati Shivaji Maharaj had eight wives, namely Saibai, Soyarabai, Putalabai, Sakvarbai, Kashibai, Laxmibai, Aibai, and Sagunabai. His marital alliances were not just personal but also held political significance, as they helped build alliances and secure his reign.

4. Is Shivaji Maharaj a Rajput?

No, Chhatrapati Shivaji Maharaj was not a Rajput. He belonged to the Maratha community, and his reign marked the rise of Maratha power in India.

5. Was Chhatrapati Shivaji a Shudra?

Chhatrapati Shivaji Maharaj was not from the Shudra caste. He was born into the Bhonsle Maratha family, which was considered part of the warrior or Kshatriya caste.

6. Was Shivaji a vegetarian?

Chhatrapati Shivaji Maharaj was known to be a devout Hindu and followed a vegetarian diet. His dietary preferences were in line with traditional Hindu practices and beliefs.

7. What are some rare unknown facts about Chhatrapati Shivaji?

• Shivaji Maharaj had a naval fleet, and he is considered one of the pioneers of naval warfare in India.
• He had a network of spies and a well-organized intelligence system.
• Shivaji was an advocate for religious tolerance and had a diverse council that included members from various faiths.

8. What are the names of the 8 wives of Shivaji Maharaj?

The names of Chhatrapati Shivaji Maharaj's eight wives were Saibai, Soyarabai, Putalabai, Sakvarbai, Kashibai, Laxmibai, Aibai, and Sagunabai.

9. What is the name of Shivaji Maharaj's horse?

Chhatrapati Shivaji Maharaj had a beloved horse named "Krishna."

10. What is the weight of Shivaji Maharaj's sword?

Shivaji's sword, known as the "Bhawani Talwar," is said to have weighed around 2.6 kilograms.

11. What was the height of Shivaji Maharaj?

Chhatrapati Shivaji Maharaj was reportedly of average height, which was common for his time, though precise measurements are not available.

12. What was the relationship between Shivaji and Bajirao Peshwa?

Bajirao Peshwa, who came later in history, was not contemporaneous with Chhatrapati Shivaji Maharaj. Bajirao Peshwa was a prominent Maratha general during the 18th century, whereas Shivaji lived in the 17th century. Their respective contributions were crucial in shaping Maratha history.

13. Where is Shivaji Maharaj’s golden throne now?

The exact whereabouts of Chhatrapati Shivaji Maharaj's golden throne are not widely known. It is considered a historical artifact, and the throne is of significant cultural and historical value.

14. Where is Shivaji Maharaj's sword now? How does it look?

The "Bhawani Talwar" is displayed in a museum in Pune, India. It is a symbol of Maratha valor and craftsmanship, known for its distinctive appearance with intricate hilt and blade design.

15. Which is the nearest railway station to Chhatrapati Shivaji International Airport (Mumbai Domestic Airport)?

The nearest railway station to Chhatrapati Shivaji International Airport (Mumbai Domestic Airport) is the Vile Parle Railway Station. It is well-connected to the airport and serves as a convenient transportation link.

16. Who is greater, Maharana Pratap or Shivaji?

Comparing the greatness of historical figures like Maharana Pratap and Chhatrapati Shivaji is subjective and depends on the context. Both were remarkable leaders in their own right, known for their valor and contributions to their respective regions.

17. Who killed Shivaji Maharaj?

Chhatrapati Shivaji Maharaj died due to natural causes, primarily a high fever and dysentery, in 1680.

18. Why did Shivaji marry 8 women?

Shivaji's multiple marriages were often political alliances. They helped secure alliances with influential families and regions, contributing to his political strength and the expansion of the Maratha Empire.

19. Why do Marathi people admire Chhatrapati Shivaji Maharaj so much?

Chhatrapati Shivaji Maharaj is admired by Marathi people and beyond for his courage, visionary leadership, and contributions to Indian history. He is seen as a symbol of valor and a defender of regional and cultural identity.

20. Why is Chhatrapati Shivaji Maharaj the greatest Indian King?

Chhatrapati Shivaji Maharaj is celebrated as one of the greatest Indian kings due to his visionary leadership, military acumen, and his role in establishing the Maratha Empire. His legacy as a defender of Hinduism and regional sovereignty has left an indelible mark on Indian history and culture.

Are there any relatives of Chhatrapati Shivaji Maharaj alive?

Yes, there are many living descendants of Chhatrapati Shivaji Maharaj. The current head of the Bhonsle dynasty is Udayanraje Bhosale, the 13th direct descendant of Shivaji Maharaj.

How did Shivaji Maharaj die?

Shivaji Maharaj died on April 3, 1680, at the age of 50. The cause of his death is unknown, but it is believed that he died of dysentery.

Is Shivaji Maharaj a Rajput?

No, Chhatrapati Shivaji Maharaj was a Maratha. The Marathas are a Hindu caste that is found in the western and central parts of India.

Was Chatrapati Shivaji a Shudra?

The varna system is a social hierarchy that is found in Hinduism. There are four main varnas: Brahmins (priests), Kshatriyas (warriors), Vaishyas (merchants), and Shudras (servants).

Chhatrapati Shivaji Maharaj was born into the Maratha caste, which is considered to be a Shudra caste. However, his father, Shahaji Bhonsale, was a general in the Mughal army and was given the title of "raja" by the Mughal emperor. This means that Shivaji Maharaj was also considered to be a raja.

Was Shivaji a vegetarian?

There is no clear consensus on whether or not Chhatrapati Shivaji Maharaj was a vegetarian. Some sources say that he was a vegetarian, while others say that he was a non-vegetarian.

What are some rare unknown facts about Chhatrapati Shivaji?

Here are some rare unknown facts about Chhatrapati Shivaji Maharaj:

• He was a skilled swordsman, archer, and horseman.
• He was a master of guerrilla warfare.
• He was a brilliant strategist and tactician.
• He was a devout Hindu and had a great respect for all religions.
• He was a benevolent ruler who was loved by his people.

What are the names of the 8 wives of Shivaji Maharaj?

The names of the eight wives of Chhatrapati Shivaji Maharaj are:

• Saibai Nimbalkar
• Soyarabai Mohite
• Putalabai Patil
• Sakvarbai Nimbalkar
• Kashibai Javalekar
• Gulab Bai Chavan
• Laxmibai Patil
• Sagunabai Shirke

What is the name of Shivaji Maharaj's horse?

The name of Chhatrapati Shivaji Maharaj's horse was Bajirao.

What is the weight of Shivaji Maharaj's sword?

The weight of Chhatrapati Shivaji Maharaj's sword is approximately 2.5 kilograms.

What was height of Shivaji Maharaj?

The height of Chhatrapati Shivaji Maharaj was approximately 5 feet 8 inches.

What was the relationship between Shivaji and Bajirao Peshwa?

Bajirao Peshwa was the chief minister and commander-in-chief of the Maratha Empire under Chhatrapati Shivaji Maharaj's son and successor, Chhatrapati Sambhaji Maharaj. Bajirao Peshwa was a brilliant military strategist and tactician, and he played a key role in expanding the Maratha Empire.

Where is Shivaji Maharaj’s golden throne now?

The golden throne of Chhatrapati Shivaji Maharaj is currently on display at the Raigad Fort museum in Maharashtra, India.

Where is Shivaji Maharaj's sword now? How does it look?

The sword of Chhatrapati Shivaji Maharaj is currently on display at the Chhatrapati Shivaji Maharaj Museum in Mumbai, India. The sword is made of steel and has a gold-plated hilt. The blade of the sword is inscribed with the name of Chhatrapati Shivaji Maharaj and the date of his coronation.

Which is the nearest railway station to Chhatrapati Shivaji International Airport (Mumbai Domestic Airport)?

The nearest railway station to Chhatrapati Shivaji International Airport (Mumbai Domestic Airport) is Santacruz Railway Station. The distance between the two is approximately 3 kilometers.

Who is greater, Maharana Pratap or Shivaji Maharaj?

Both Maharana Pratap and Chhatrapati Shivaji Maharaj were great warriors and kings. They both fought against the Mughal Empire

Chhatrapati Shivaji Maharaj in Catalan

 

Chhatrapati Shivaji Maharaj

Nom: Shivaji Bhonsle
Data de naixement: 19 de febrer de 1630 Lloc de
naixement: Shivneri Fort, districte de Pune, Maharashtra, Índia (Bharat)
Pares: Shahaji Bhonsle (pare) i Jijabai (mare)
Regnat: 1674–1680
Cònjuge: Saibai, Soyarabai, Putalabai, Sakvarbai, Laxmibai, Kashibai
Nens: Sambhaji, Rajaram, Sakhubai Nimbalkar, Ranubai Jadhav, Ambikabai Mahadik, Rajkumaribai Shirke
Religió: hinduisme
Mort: 3 d'abril de 1680
Seu del poder: Fort de Raigad,
Successor de

Maharavajiva ser el fundador de l'Imperi Maratha a l'oest de l'Índia. Se'l considera un dels més grans guerrers del seu temps i encara avui, les històries de les seves gestes es narren com a part del folklore. Amb el seu valor i grans habilitats administratives, Shivaji va tallar un enclavament del sultanat Adilshahi de Bijapur, en declivi. Finalment es va convertir en la gènesi de l'Imperi Maratha. Després d'establir el seu govern, Shivaji va implementar una administració competent i progressista amb l'ajuda d'un militar disciplinat i una configuració administrativa ben establerta. Shivaji és conegut per les seves tàctiques militars innovadores centrades en mètodes no convencionals aprofitant factors estratègics com la geografia, la velocitat i la sorpresa per derrotar els seus enemics més poderosos.

Infància i primers anys
Shivaji Bhosle va néixer el 19 de febrer de 1630 a Shahaji Bhosle i Jijabai al fort de Shivneri, prop de la ciutat de Junnar del districte de Pune. El pare de Shivaji, Shahaji, estava al servei del sultanat de Bijapuri, una associació tripartita entre Bijapur, Ahmednagar i Golconda, com a general. També posseïa un Jagirdari prop de Pune. La mare de Shivaji, Jijabai, era filla del líder de Sindkhed Lakhujirao Jadhav i una dona profundament religiosa. Shivaji estava especialment a prop de la seva mare, que li va inculcar un estricte sentit del bé i del mal. Com que Shahaji va passar la major part del seu temps fora de Pune, la responsabilitat de supervisar l'educació de Shivaji recaia sobre les espatlles d'un petit consell de ministres que incloïa un Peshwa (Shamrao Nilkanth), un Mazumdar (Balkrishna Pant), un Sabnis (Raghunath Ballal), un Dabir (Sonopant) i un mestre en cap (Dadoji Konddeo). Kanhoji Jedhe i Baji Pasalkar van ser designats per entrenar Shivaji en arts militars i marcials. Shivaji es va casar amb Saibai Nimbalkar el 1640.
Shivaji va resultar ser un líder nat des de molt jove. Un actiu a l'aire lliure, va explorar les muntanyes Sahayadri que envolten els forts de Shivneri i va conèixer la zona com el dors de les seves mans. Quan tenia 15 anys, ja havia acumulat una banda de soldats fidels de la regió de Maval que més tard van ajudar en les seves primeres conquestes.

Lluites amb Bijapur
El 1645, Shivaji va adquirir el control de diversos estratègics sota el sultanat de Bijapur al voltant de Pune: Torna d'Inayat Khan, Chakan de FirangojiNarsala, Kondana del governador Adil Shahi, juntament amb Singhagarh i Purandar. Després del seu èxit, havia emergit com una amenaça per a Mohammed Adil Shah, qui va donar l'ordre d'empresonar Shahaji el 1648. Shahaji va ser alliberat amb la condició que Shivaji mantingués un perfil baix i es mantingués de noves conquestes. Shivaji va reprendre les seves conquestes després de la mort de Shahaji el 1665 adquirint la vall de Javali de Chandrarao More, un jaigirdaar de Bijapuri. Mohammed Adil Shah va enviar Afzal Khan, un general poderós al seu servei per sotmetre Shivaji.
Els dos es van reunir en una cita privada el 10 de novembre de 1659 per discutir els termes de la negociació. Shivaji va preveure que seria una trampa i va arribar preparat amb una armadura i ocultant una urpa de tigre de metall. Quan Afzal Khan va atacar en Shivaji amb una daga, va ser salvat per la seva armadura i Shivaji va represajar atacant Afzal Khan amb l'urpa del tigre, ferint-lo mortalment. Va ordenar a les seves forces llançar un assalt contra els contingents de Bijapuri sense líders. La victòria va ser fàcil per a Shivaji a la batalla de Pratapgarh, on al voltant de 3000 soldats bijapuris van ser assassinats per les forces Maratha. A continuació, Mohammed Adil Shah va enviar un exèrcit més gran sota el comandament del general Rustam Zaman que es va enfrontar a Shivaji a la batalla de Kolhapur. Shivaji va aconseguir la victòria en una batalla estratègica que va fer que el general fugissin per salvar la seva vida. Mohammed Adil Shah finalment va veure la victòria quan el seu general Siddi Jauhar va assetjar amb èxit el fort de Panhala el 22 de setembre de 1660. Shivaji va recuperar el fort de Panhal més tard el 1673.

Conflictes amb els mogols
Els conflictes de Shivaji amb el sultanat de Bijapuri i les seves contínues victòries el van posar sota el radar de l'emperador mogol Aurangzeb. Aurangzeb el va veure com una amenaça per a l'expansió de la seva intenció imperial i va concentrar els seus esforços a eradicar l'amenaça Maratha. Els enfrontaments van començar el 1957, quan els generals de Shivaji van assaltar i saquejar els territoris mogols prop d'Ahmednagar i Junnar. Tanmateix, la represàlia d'Aurangzeb es va veure frustrada per l'arribada de l'època de pluges i la batalla per la successió a Delhi. Aurangzeb va dirigir Shaista Khan, governador de Deccan i el seu oncle matern, per sotmetre Shivaji. Shaista Khan va llançar un atac massiu contra Shivaji, capturant diversos forts sota el seu control i fins i tot la seva capital Poona. Shivaji va respondre llançant un atac sigil contra Shaista Khan, que finalment el va ferir i el va desallotjar de Poona. Més tard, Shaista Khan va organitzar múltiples atacs a Shivaji, reduint severament els seus forts a la regió de Konkan. Per reposar el seu tresor esgotat, Shivaji va atacar Surat, un important centre comercial mogol i va saquejar la riquesa mogol. Un Aurangzeb enfurismat va enviar el seu general en cap Jai Singh I amb un exèrcit de 150.000. Les forces mogols van fer un gran impacte, assetjant forts sota el control de Shivaji, extreint diners i sacrificant soldats al seu pas. Shivaji va acceptar arribar a un acord amb Aurangzeb per evitar més pèrdues de vides i el Tractat de Purandar es va signar entre Shivaji i Jai Singh l'11 de juny de 1665. Shivaji va acceptar lliurar 23 forts i pagar una suma de 400.000 com a compensació als mogols. Imperi. Aurangzeb va convidar Shivaji a Agra amb l'objectiu d'utilitzar les seves habilitats militars per consolidar els imperis mogols a l'Afganistan. Shivaji va viatjar a Agra amb el seu fill de vuit anys Sambhaji i es va sentir ofès pel tracte que li va fer Aurangzeb. Va sortir del tribunal i un Aurangzeb ofès el va posar sota arrest domiciliari. Però Shivaji va tornar a utilitzar el seu enginy i astúcia per escapar de l'empresonament. Va fingir una malaltia greu i va organitzar que les cistelles de dolços fossin enviades al temple com a ofrenes per a la pregària. Es va disfressar d'un dels transportistes i va amagar el seu fill en una de les cistelles, i va escapar el 17 d'agost de 1666. En èpoques posteriors, les hostilitats mogols i marathas van ser pacificades en gran part per una mediació constant a través de Mughal Sardar Jaswant Singh. La pau va durar fins al 1670, després del qual Shivaji va llançar una ofensiva total contra els mogols. Va recuperar la majoria dels seus territoris assetjats pels mogols en quatre mesos.

Relació amb els anglesos
Els primers dies del seu regnat, Shivaji va mantenir relacions cordials amb els anglesos fins que van donar suport al sultanat de Bijapuri en un enfrontament contra ell en la captura del fort de Panhala el 1660. Així, el 1670, Shivaji es va traslladar contra els anglesos a Bombai perquè no el van vendre. material de guerra. Aquest conflicte va continuar el 1971, quan de nou els anglesos van negar el seu suport en el seu atac a Danda-Rajpuri, i va saquejar les fàbriques angleses a Rajapur. Nombroses negociacions entre les dues parts per arribar a un acord van fracassar i els anglesos no van donar suport als seus esforços.

Coronació i conquestes
Després d'haver consolidat un control considerable sobre els territoris adjacents a Poona i Konkan, Shivaji va decidir adoptar un títol reial i establir la primera sobirania hindú al Sud, que fins ara estava dominada pels musulmans. Va ser coronat rei de Marathas el 6 de juny de 1674 a Raigadh en una elaborada cerimònia de coronació. La coronació va ser oficiada per Pandit Gaga Bhatt davant d'una reunió d'unes 50.000 persones. Va assumir diversos títols com Chhtrapati (sobirà suprem), Shakakarta (fundador d'una època), Kshatriya Kulavantas (cap de Kshatriyas) i Haindava Dharmodhhaarak (aquell que eleva la santedat de l'hinduisme).
Després de la coronació, els Marathas sota les directrius de Shivaji van llançar esforços agressius de conquesta per consolidar la majoria dels estats del Deccan sota la sobirania hindú. Va conquerir Khandesh, Bijapur, Karwar, Kolkapur, Janjira, Ramnagar i Belgaum. Va capturar forts a Vellore i Gingee, controlats pels governants Adil Shahi. També va arribar a un acord amb el seu germanastre Venkoji sobre les seves propietats sobre Tanjavur i Mysore. El que pretenia era unificar els estats de Deccan sota el domini d'un governant hindú nadiu i protegir-lo dels forasters com els musulmans i els mogols.

Administració
Sota el seu regnat, es va establir l'administració de Maratha on Chhatrapati era el sobirà suprem i es va nomenar un equip de vuit ministres per supervisar l'aplicació adequada de diverses polítiques. Aquests vuit ministres depenien directament de Shivaji i se'ls va donar molt poder pel que fa a l'execució de les polítiques formulades pel rei. Aquests vuit ministres eren:
(1) El Peshwa o primer ministre, que era el cap de l'administració general i representava el rei en la seva absència.
(2) El Majumder o l'Auditor era responsable de mantenir la salut financera del regne
(3) El PanditRao o Cap Espiritual en cap era responsable de supervisar el benestar espiritual del regne, fixar les dates per a les cerimònies religioses i supervisar els programes benèfics duts a terme. pel rei.
(4) El Dabir o Secretari d'Afers Exteriors tenia la responsabilitat d'assessorar el rei en qüestions de política exterior.
(5) El Senapati o general militar era l'encarregat de supervisar tots els aspectes de l'exèrcit, incloent l'organització, el reclutament i l'entrenament dels soldats. També va ser el conseller estratègic del rei en temps de guerra.
(6) El Nyayadhish o Jutge en cap va veure formulacions de llei i la seva posterior aplicació, civil, judicial i militar.
(7) El Mantri o Cronista era l'encarregat de portar un registre elaborat de tot el que feia el rei en la seva vida diària.
(8) El Sachiv o Superintendent s'encarregava de la correspondència reial.

Shivaji va promoure enèrgicament l'ús del marathi i el sànscrit a la seva cort en comptes del persa, la llengua reial existent. Fins i tot va canviar els noms dels forts sota el seu control per noms sànscrits per accentuar el seu domini hindú. Encara que el mateix Shivaji era un devot hindú, va promoure la tolerància per a totes les religions sota el seu govern. Les seves polítiques administratives eren respectuoses amb els subjectes i humanes, i encoratjava la llibertat de les dones en el seu govern. Era estrictament en contra de la discriminació de castes i feia feina a persones de totes les castes a la seva cort. Va introduir el sistema Ryotwari eliminant la necessitat d'intermediaris entre els agricultors i l'estat i recaptar ingressos directament dels fabricants i productors. Shivaji va introduir la recaptació de dos impostos anomenats Chauth i Sardeshmukhi. Va dividir el seu regne en quatre províncies, cadascuna encapçalada per un Mamlatdar. Village era la unitat d'administració més petita i el cap es deia Deshpande, que encapçalava el Village Panchayat. Shivaji va mantenir una forta força militar, va construir diversos forts estratègics per assegurar les seves fronteres i va desenvolupar una forta presència naval al llarg de les costes de Konkan i Goan. 

Desaparició i llegat Shivaji va morir als 52 anys el 3 d'abril de 1680 al fort de Raigad, després de patir un atac de disenteria. Un conflicte de successió va sorgir després de la seva mort entre el seu fill gran Sambhaji i la seva tercera esposa Soyrabai en nom del seu fill Rajaram, de 10 anys. Sambhaji va destronar el jove Rajaram i va pujar ell mateix al tron ​​el 20 de juny de 1680. Els conflictes mogol-maratha van continuar després de la mort de Shivaji i la glòria de Maratha va disminuir molt. No obstant això, va ser reclamat pel jove Madhavrao Peshwa que va recuperar la glòria de Maratha i va establir la seva autoritat sobre el nord de l'Índia.

Chhatrapati Shivaji Maharaj in Burmese

 

Chhatrapati Shivaji Maharaj

အမည်- Shivaji Bhonsle
မွေးသက္ကရာဇ်- ဖေဖော်ဝါရီ 19၊ 1630
မွေးရပ်- Shivneri ခံတပ်၊ Pune ခရိုင်၊ Maharashtra၊ India(Bharat)
မိဘများ- Shahaji Bhonsle (ဖခင်) နှင့် Jijabai (မိခင်)
အုပ်ချုပ်မှု
-Soyarabai၊ Putalabai၊ Sakvarbai၊ Laxmibai၊ Kashibai
ကလေးများ- Sambhaji, Rajaram, Sakhubai Nimbalkar, Ranubai Jadhav, Ambikabai Mahadik, Rajkumaribai Shirke
ဘာသာတရား- ဟိန္ဒူဘာသာ
မရဏ- ဧပြီလ 3 ရက်၊ 1680
ပါဝါ ထိုင်ခုံ Shit
Samabhadhad အတွက် အောင်မြင်မှု-

Mahabrasha Mahad ည အိန္ဒိယအနောက်ပိုင်းရှိ မာရသာအင်ပါယာကို တည်ထောင်သူဖြစ်သည်။ သူသည် သူ့ခေတ်၏ အကြီးကျယ်ဆုံးသော စစ်သည်တော်များထဲမှ တစ်ဦးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရပြီး ယနေ့ခေတ်တွင်ပင် သူ၏ အမြတ်ထုတ်မှုများ၏ ဇာတ်လမ်းများကို ရိုးရာပုံပြင်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ် ဖော်ပြထားပါသည်။ သူ၏ ခွန်အားနှင့် ကြီးမားသော အုပ်ချုပ်ရေးစွမ်းရည်ဖြင့် Shivaji သည် ကျဆင်းနေသော Bijapur ၏ ကျဆင်းနေသော Adilshahi sultanate မှ နယ်မြေတစ်ခုကို ထွင်းထုခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် မာရသအင်ပါယာ၏ ဥပါဒ်ဖြစ်လာသည်။ သူ၏အုပ်ချုပ်မှုကို တည်ထောင်ပြီးနောက်၊ Shivaji သည် စည်းကမ်းရှိသောစစ်တပ်နှင့် ကောင်းမွန်စွာဖွဲ့စည်းထားသော အုပ်ချုပ်ရေးဖွဲ့စည်းမှု၏အကူအညီဖြင့် အရည်အချင်းရှိပြီး တိုးတက်သောအုပ်ချုပ်ရေးကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။ Shivaji သည် သမားရိုးကျမဟုတ်သော နည်းလမ်းများကို ဗဟိုပြုသည့် သူ၏ ဆန်းသစ်သော စစ်ရေးနည်းဗျူဟာများကြောင့် လူသိများသော ပထဝီဝင်၊ အရှိန်နှင့် သူ၏ ပိုအားကောင်းသော ရန်သူများကို အနိုင်ယူရန် ဗျူဟာမြောက်သည့် ပထဝီဝင်နည်းများကဲ့သို့ အချက်အချာကျသော အချက်များဖြစ်သည်။

ကလေးဘဝနှင့် အစောပိုင်းဘဝ
Shivaji Bhosle ကို ဖေဖော်ဝါရီ 19၊ 1630 တွင် Pune ခရိုင် Junnar မြို့အနီးရှိ Shivneri ခံတပ်တွင် Shahaji Bhosle နှင့် Jijabai တွင်မွေးဖွားခဲ့သည်။ Shivaji ၏ဖခင် Shahaji သည် ဗိုလ်ချုပ်အဖြစ် Bijapur, Ahmednagar နှင့် Golconda တို့ကြား သုံးပါတီပေါင်းစည်းထားသော Bijapuri Sultanate ၏ အမှုတော်ထမ်းနေပါသည်။ Pune အနီးရှိ Jaigirdari ကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်သည်။ Shivaji ၏မိခင် Jijabai သည် Sindkhed ခေါင်းဆောင် Lakhujirao Jadhav ၏သမီးဖြစ်ပြီး ဘာသာရေးအလွန်ကိုင်းရှိုင်းသူဖြစ်သည်။ Shivaji သည် သူ့အား အမှားအမှန်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထားရှိသည့် သူ့မိခင်နှင့် အထူးသဖြင့် ရင်းနှီးသည်။ Shahaji သည် Pune ပြင်ပတွင် အချိန်အများစုကို ကုန်ဆုံးစေသောကြောင့် Shivaji ၏ ပညာရေးကို ကြီးကြပ်ရန် တာဝန်မှာ Peshwa (Shamrao Nilkanth)၊ Mazumdar (Balkrishna Pant)၊ Sabnis (Raghunath Ballal) တို့ပါ၀င်သော ဝန်ကြီးအဖွဲ့ငယ်များ၏ ပခုံးပေါ်တွင် မှီခိုနေရပါသည်။ Dabir (Sonopant) နှင့် ဆရာကြီး (Dadoji Konddeo) တို့ဖြစ်သည်။ Kanhoji Jedhe နှင့် Baji Pasalkar တို့သည် Shivaji ကို စစ်ရေးနှင့် ကိုယ်ခံပညာများတွင် လေ့ကျင့်ရန် ခန့်အပ်ခံခဲ့ရသည်။ Shivaji သည် 1640 ခုနှစ်တွင် Saibai Nimbalkar နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။
Shivaji သည် ငယ်ရွယ်စဉ်ကတည်းက မွေးဖွားလာသော ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တက်ကြွသော အပြင်ပန်းသမားတစ်ဦးသည် Shivneri ခံတပ်များ ပတ်လည်ရှိ Sahayadri တောင်များကို စူးစမ်းလေ့လာပြီး သူ့လက်နောက်ဘက်ကဲ့သို့ ဧရိယာကို သိရှိလာခဲ့သည်။ သူ့အသက် 15 နှစ်တွင် သူသည် Maval ဒေသမှ သစ္စာရှိစစ်သည်တစ်စုကို စုဆောင်းခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ၎င်း၏အစောပိုင်းအောင်ပွဲများတွင် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးခဲ့သည်။

Bijapur နှင့်ရုန်းကန်မှုများ
1645 ခုနှစ်တွင် Shivaji သည် Pune - Inayat Khan မှ Torna၊ FirangojiNarsala မှ Chakan၊ Adil Shahi အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Kondana နှင့် Singhagarh နှင့် Purandar တို့နှင့်အတူ Bijapur Sultanate လက်အောက်ရှိမဟာဗျူဟာမြောက်များစွာကိုထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။ သူအောင်မြင်ပြီးနောက်၊ သူသည် 1648 ခုနှစ်တွင် Shahaji ကိုထောင်ချရန်အမိန့်ပေးခဲ့သော Mohammed Adil Shah အတွက်ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခုအဖြစ်ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ Shahaji သည် Shivaji သည်နှိမ့်ချစွာထိန်းသိမ်းထားပြီးနောက်ထပ်သိမ်းပိုက်မှုများမှဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ Shivaji သည် 1665 ခုနှစ်တွင် Shahaji သေဆုံးပြီးနောက် Bijapuri jaigirdaar ဖြစ်သော Chandrarao More ထံမှ Javali ချိုင့်ကို ရယူခြင်းဖြင့် သူ၏ အောင်ပွဲများကို ပြန်လည်စတင်ခဲ့သည်။ Mohammed Adil Shah သည် Shivaji ကို နှိမ်နင်းရန်အတွက် ၎င်း၏အလုပ်တွင် သြဇာကြီးသော ဗိုလ်ချုပ် Afzal Khan ကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။
၎င်းတို့နှစ်ဦးသည် ၁၆၅၉ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် သီးသန့်ဆုံရပ်၌ တွေ့ဆုံကာ စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုဆိုင်ရာ စည်းကမ်းချက်များကို ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ Shivaji သည် ထောင်ချောက်တစ်ခုဖြစ်လာမည်ဟု မျှော်မှန်းထားပြီး သူသည် ချပ်ဝတ်တန်ဆာကိုဝတ်ဆင်ကာ သတ္တုကျား၏ခြေသည်းကို ဖုံးကွယ်ထားရန် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ Afzal Khan သည် Shivaji ကို ဓားမြှောင်ဖြင့် တိုက်ခိုက်သောအခါ၊ သူသည် သူ၏ ချပ်ဝတ်တန်ဆာဖြင့် ကယ်တင်ခဲ့ပြီး Shivaji သည် Afzal Khan ကို ကျား၏ ကုတ်ခြစ်ဖြင့် တိုက်ခိုက်သဖြင့် သေလောက်အောင် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့သည်။ ခေါင်းဆောင်မရှိသော Bijapuri တပ်ဖွဲ့များကို ချေမှုန်းရန် သူ၏တပ်ဖွဲ့များကို အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ Maratha တပ်ဖွဲ့များမှ Bijapuri စစ်သား 3000 ခန့် သေဆုံးခဲ့သည့် Pratapgarh တိုက်ပွဲတွင် Shivaji အတွက် အောင်ပွဲသည် လွယ်ကူသည်။ Mohammed Adil Shah သည် Kolhapur တိုက်ပွဲတွင် Shivaji ကိုရင်ဆိုင်ခဲ့သည့် General Rustam Zaman ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်ပိုမိုကြီးမားသောစစ်တပ်ကိုစေလွှတ်ခဲ့သည်။ Shivaji သည် ဗျူဟာမြောက်တိုက်ပွဲတွင် အောင်ပွဲခံခဲ့ပြီး ဗိုလ်ချုပ်သည် သူ့ဘဝအတွက် ထွက်ပြေးခဲ့ရသည်။ Mohammed Adil Shah သည် 1660 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 22 ရက်နေ့တွင် Panhala ခံတပ်ကို အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်နိုင်သောအခါတွင် သူ၏ စစ်ဗိုလ်ချုပ် Siddi Jauhar သည် နောက်ဆုံးတွင် အောင်ပွဲခံခဲ့ပါသည်။ Shivaji သည် Panhal ခံတပ်အား ပြန်လည်သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး 1673 ခုနှစ်တွင် Mughals များနှင့် ပဋိပက္ခများ ဖြစ်ပွားခဲ့ပါသည်

။
Shivaji ၏ Bijapuri Sultanate နှင့် ပဋိပက္ခများ နှင့် သူ၏ အဆက်မပြတ်အောင်ပွဲများက သူ့ကို Mughal Emperor Aurangzeb ၏ ရေဒါအောက်သို့ ရောက်စေခဲ့သည်။ Aurangzeb သည် သူ့အား သူ၏နယ်ချဲ့စိတ်အား ချဲ့ထွင်ရန် ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခုအဖြစ် မြင်ပြီး မာရသခြိမ်းခြောက်မှုကို အမြစ်ပြတ်ချေမှုန်းရန် သူ၏အားထုတ်မှုများကို အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။ Shivaji ၏ဗိုလ်ချုပ်များသည် Ahmednagar နှင့် Junnar အနီးရှိ Mughal နယ်မြေများကို ဝင်ရောက်စီးနင်းပြီး လုယက်သည့်အချိန် 1957 ခုနှစ်တွင် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုများ စတင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း Aurangzeb ၏ လက်တုံ့ပြန်မှုသည် မိုးရာသီရောက်ရှိလာပြီး ဒေလီတွင် ဆက်ခံရေးတိုက်ပွဲများကြောင့် ပျက်ပြားသွားခဲ့သည်။ Aurangzeb သည် Deccan ၏အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Shaista Khan နှင့်သူ၏မိခင် ဦးလေး Shivaji ကိုနှိမ်နင်းရန်ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ Shaista Khan သည် Shivaji ကို အကြီးအကျယ် တိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး သူ၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် ခံတပ်များစွာနှင့် ၎င်း၏မြို့တော် Poona ကိုပင် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ Shivaji သည် Shaista Khan ကို ကိုယ်ပျောက်တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြင့် လက်တုံ့ပြန်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့ကို ဒဏ်ရာရစေပြီး Poona မှ နှင်ထုတ်ခဲ့သည်။ Shaista Khan သည် နောက်ပိုင်းတွင် Konkan ဒေသရှိ သူ၏ခံတပ်များကို ပြင်းထန်စွာ လျှော့ချကာ Shivaji ကို တိုက်ခိုက်ရန် အများအပြား စီစဉ်ခဲ့သည်။ သူ၏ ကုန်ခမ်းနေသော ဘဏ္ဍာကို ပြန်လည်ဖြည့်တင်းရန်အတွက် Shivaji သည် အရေးကြီးသော Mughal ကုန်သွယ်ရေးစင်တာဖြစ်သည့် Surat ကို တိုက်ခိုက်ပြီး Mughal ကြွယ်ဝမှုကို လုယက်ခဲ့သည်။ ဒေါသူပုန်ထနေသော Aurangzeb သည် ၎င်း၏ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Jai Singh I ကို တပ်သား ၁၅၀,၀၀၀ ဖြင့် စေလွှတ်ခဲ့သည်။ Mughal တပ်ဖွဲ့များသည် Shivaji ထိန်းချုပ်မှုအောက်ရှိ ခံတပ်များကို ဝိုင်းရံထားပြီး ငွေများထုတ်ယူကာ စစ်သားများကို သတ်ဖြတ်ခြင်းများ သိသိသာသာ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ Shivaji သည် Aurangzeb နှင့် ထပ်မံအသက်ဆုံးရှုံးခြင်းမှကာကွယ်ရန် သဘောတူညီခဲ့ပြီး Purandar စာချုပ်ကို Shivaji နှင့် Jai Singh တို့ကြား ဇွန်လ 11 ရက် 1665 တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။ Shivaji သည် ခံတပ် 23 ခုအား လက်နက်ချရန် သဘောတူခဲ့ပြီး Mughal အား လျော်ကြေးအဖြစ် 400000 ပေးဆောင်ခဲ့သည်။ အင်ပါယာ။ Aurangzeb သည် Shivaji အား အာဖဂန်နစ္စတန်ရှိ Mughal အင်ပါယာကို စုစည်းရန် ၎င်း၏ စစ်ရေးစွမ်းရည်ကို အသုံးပြုရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် Shivaji အား Agra သို့ ဖိတ်ကြားခဲ့သည်။ Shivaji သည် ၎င်း၏ရှစ်နှစ်အရွယ်သား Sambhaji နှင့်အတူ Agra သို့သွားရောက်ခဲ့ပြီး Aurangzeb ၏ဆက်ဆံမှုကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူသည် တရားရုံးမှ ရုန်းထွက်ပြီး ဒေါသထွက်နေသော Aurangzeb ကို နေအိမ်အကျယ်ချုပ် ချခဲ့သည်။ သို့သော် Shivaji သည် ထောင်ကျခြင်းမှလွတ်မြောက်ရန် သူ၏ဉာဏ်ပညာနှင့် လိမ္မာပါးနပ်မှုကို ထပ်မံအသုံးပြုခဲ့သည်။ သူသည် ပြင်းထန်သောဖျားနာယောင်ဆောင်ကာ ဆုတောင်းခြင်းအလို့ငှာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ဗိမာန်တော်သို့ ချိုချဉ်တောင်းရန် စီစဉ်ပေးခဲ့သည်။ သူသည် သယ်ဆောင်သူ တစ်ဦးအဖြစ် အသွင်ဆောင်ကာ သားဖြစ်သူကို ခြင်းတောင်းတစ်ခုတွင် ဝှက်ထားကာ ဩဂုတ်လ 17 ရက်၊ 1666 တွင် ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းအချိန်များတွင် Mughal နှင့် Maratha တို့၏ ရန်လိုမှုများသည် Mughal Sardar Jaswant Singh မှတစ်ဆင့် အဆက်မပြတ်ဖျန်ဖြေပေးခြင်းဖြင့် ကြီးမားသော အတိုင်းအတာအထိ တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ ငြိမ်းချမ်းရေးသည် 1670 ခုနှစ်အထိ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက်တွင် Shivaji သည် Mughals များအပေါ် အလုံးစုံပြစ်မှုစတင်ခဲ့သည်။ သူသည် လေးလအတွင်း Mughals တို့၏ သိမ်းပိုက်ထားသော သူ၏နယ်မြေအများစုကို ပြန်လည်ရရှိခဲ့သည်။

အင်္ဂလိပ်နှင့်ဆက်ဆံရေး
နန်းသက်အစပိုင်းကာလတွင်၊ Shivaji သည် 1660 ခုနှစ်တွင် Panhala ခံတပ်ကိုသိမ်းပိုက်ရာတွင် Bijapuri Sultanate ကိုမထောက်ခံမီအထိအင်္ဂလိပ်နှင့်ရင်းနှီးသောဆက်ဆံရေးကိုထိန်းသိမ်းခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် 1670 တွင် Shivaji သည် ဘုံဘေရှိ အင်္ဂလိပ်ကိုမရောင်းဘဲ ဘုံဘေတွင်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ စစ်ပစ္စည်း။ Danda-Rajpuri ကို တိုက်ခိုက်ရာတွင် အင်္ဂလိပ်တို့က ၎င်းတို့၏ ထောက်ခံမှုကို ငြင်းဆန်ပြီး 1971 ခုနှစ်တွင် ဆက်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး Rajapur ရှိ အင်္ဂလိပ်စက်ရုံများကို လုယက်ခဲ့သည်။ သက်တမ်းတိုးရန် ပါတီနှစ်ရပ်ကြား ညှိနှိုင်းမှု မြောက်မြားစွာ မအောင်မြင်ခဲ့ဘဲ အင်္ဂလိပ်တို့က ၎င်း၏ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများကို ၎င်းတို့၏ ထောက်ခံမှုကို မပေးခဲ့ပေ။

နန်းတက်ပွဲနှင့် အောင်ပွဲများ
ပေါင်းစည်းကာ Poona နှင့် Konkan အနီးရှိ နယ်မြေများကို စုစည်းထိန်းချုပ်ပြီးနောက်၊ Shivaji သည် ဘုရင်မင်းမြတ်ဘွဲ့ကို ခံယူကာ မွတ်စ်လင်မ်တို့ လွှမ်းမိုးထားသည့် တောင်ပိုင်းရှိ ပထမဆုံး ဟိန္ဒူအချုပ်အခြာအာဏာကို တည်ထောင်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ၁၆၇၄ ခုနှစ် ဇွန်လ ၆ ရက်နေ့တွင် Raigadh တွင် ပီပြင်စွာ နန်းတက်ပွဲ အခမ်းအနားတစ်ခု၌ သူသည် မာရသီဘုရင်၏ သရဖူကို ဆောင်းခဲ့သည်။ နန်းတက်ပွဲကို လူ ၅၀,၀၀၀ ဝန်းကျင် စုဝေးရာ ရှေ့တွင် ပန်ဒစ်ဂါဂါဘတ်က ဦးစီးကျင်းပခဲ့သည်။ သူသည် Chhtrapati (အမြင့်မြတ်ဆုံးအချုပ်အခြာအာဏာပိုင်)၊ Shakakarta (ခေတ်ကိုတည်ထောင်သူ)၊ Kshatriya Kulavantas (Kshatriyas) နှင့် Haindava Dharmodhhaarak (ဟိန္ဒူဘာသာ၏မြင့်မြတ်မှုကို မြှင့်တင်ပေးသူ) ကဲ့သို့သော ဘွဲ့တံဆိပ်များစွာကို ရယူခဲ့သည်။
နန်းတက်ပြီးနောက်တွင်၊ Shivaji ၏ညွှန်ကြားချက်အရ Marathas များသည် ဟိန္ဒူအချုပ်အခြာအာဏာအောက်တွင် Deccan ပြည်နယ်အများစုကို စုစည်းရန် ပြင်းထန်သော အောင်ပွဲများကို စတင်ခဲ့သည်။ သူသည် Khandesh, Bijapur, Karwar, Kolkapur, Janjira, Ramnagar နှင့် Belgaum ကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ သူသည် Adil Shahi အုပ်စိုးရှင်များထိန်းချုပ်သော Vellore နှင့် Gingee ရှိခံတပ်များကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ သူသည် Tanjavur နှင့် Mysore တို့ကို ပိုင်ဆိုင်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူ၏ထွေးအစ်ကို Venkoji နှင့်လည်း နားလည်လာခဲ့သည်။ သူရည်ရွယ်သည်မှာ ဇာတိဟိန္ဒူအုပ်စိုးရှင်၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် Deccan ပြည်နယ်များကို ပေါင်းစည်းပြီး မွတ်စလင်များနှင့် မဂိုလ်များကဲ့သို့ ပြင်ပလူများထံမှ ကာကွယ်ရန်ဖြစ်သည်။

အုပ်စိုး
မှုအောက်တွင် ချာထရာပတိသည် အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်သော မာရသအုပ်ချုပ်ရေးကို တည်ထောင်ခဲ့ပြီး မူဝါဒအမျိုးမျိုးကို မှန်ကန်စွာ လိုက်နာရန် ကြီးကြပ်ရန် ဝန်ကြီးရှစ်ဦးကို အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ ခန့်အပ်ခဲ့သည်။ ဤဝန်ကြီးရှစ်ဦးသည် ရှီဗာဂျီထံ တိုက်ရိုက်အစီရင်ခံခဲ့ပြီး ဘုရင်က ချမှတ်ခဲ့သော မူဝါဒများကို အကောင်အထည်ဖော်ရာတွင် အာဏာများစွာ ပေးအပ်ခဲ့သည်။ အဆိုပါဝန်ကြီးရှစ်ဦးမှာ-
(၁) အထွေထွေအုပ်ချုပ်ရေးကို ဦးစီးပြီး မရှိတော့သည့်အချိန်တွင် ဘုရင်ကို ကိုယ်စားပြုသော Peshwa သို့မဟုတ် ၀န်ကြီးချုပ်ဖြစ်သည်။
(၂) ဗိုလ်ချုပ် သို့မဟုတ် စာရင်းစစ်ချုပ်သည် နိုင်ငံတော်၏ဘဏ္ဍာရေးဆိုင်ရာ ကျန်းမာရေးကို ထိန်းသိမ်းရန် တာဝန်ရှိသည်။
(၃) PanditRao သို့မဟုတ် Chief Spiritual Head သည် အမျိုးကောင်းသမီးများ၏ ဝိညာဉ်ရေးသုခကို ကြီးကြပ်ရန်၊ ဘာသာရေး အခမ်းအနားကျင်းပမည့်ရက်များကို ပြင်ဆင်ရန်နှင့် အလှူပွဲများကို ကြီးကြပ်ရန် တာဝန်ရှိသည်။ မင်းကြီးအားဖြင့်။
(၄) နိုင်ငံခြားရေး ၀န်ကြီး သို့မဟုတ် နိုင်ငံခြားရေး ၀န်ကြီးသည် ဘုရင်အား နိုင်ငံခြားရေး မူဝါဒဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များအတွက် အကြံပေး တာဝန်ပေးအပ်ခြင်းခံရသည်။
(၅) Senapati သို့မဟုတ် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ဗိုလ်ချုပ်သည် အဖွဲ့အစည်း၊ တပ်သားစုဆောင်းရေးနှင့် လေ့ကျင့်ရေး အပါအဝင် တပ်မတော်၏ ကဏ္ဍအသီးသီးကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရမည်။ စစ်ဖြစ်ချိန်၌ ဘုရင်၏ ဗျူဟာအကြံပေးလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။
(၆) တရားရုံးချုပ် သို့မဟုတ် တရားသူကြီးချုပ်သည် ဥပဒေနှင့် ၎င်းတို့၏ နောက်ဆက်တွဲ ပြဋ္ဌာန်းချက်များ၊ အရပ်ဘက်၊ တရားစီရင်ရေးအပြင် တပ်မတော်ကို မြင်သည်။
(၇) Mantri သို့မဟုတ် Chronicler သည် သူ၏နေ့စဉ်ဘဝတွင် ဘုရင်ပြုခဲ့သမျှ မှတ်တမ်းများကို အသေးစိပ် မှတ်တမ်းတင်ရန် တာဝန်ရှိသည်။
(၈) Sachiv သို့မဟုတ် Superintendent သည် တော်ဝင်စာပေးစာယူကို တာဝန်ယူရမည်။

Shivaji သည် ရှိရင်းစွဲတော်ဝင်ဘာသာစကားဖြစ်သည့် ပါရှန်းဘာသာစကားအစား သူ၏နန်းတွင်း၌ မာရသီနှင့် သက္ကတဘာသာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မြှင့်တင်ခဲ့သည်။ သူ့ထိန်းချုပ်မှုအောက်ရှိ ခံတပ်များ၏ အမည်များကိုပင် သူ၏ ဟိန္ဒူအုပ်ချုပ်မှုကို အသံထွက်စေရန် သက္ကတအမည်များအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ Shivaji ကိုယ်တိုင်က ဟိန္ဒူဘာသာကို ကိုင်းရှိုင်းသူဖြစ်ပေမဲ့ သူ့အုပ်ချုပ်မှုအောက်မှာ ဘာသာတရားအားလုံးအတွက် သည်းခံမှုကို မြှင့်တင်ခဲ့တယ်။ သူ၏ အုပ်ချုပ်ရေးမူဝါဒများသည် ဘာသာရပ်ဆိုင်ရာ ဖော်ရွေပြီး လူသားဆန်သော၊ သူ၏ အုပ်ချုပ်မှုအတွင်း အမျိုးသမီးများ၏ လွတ်လပ်ခွင့်ကို အားပေးခဲ့သည်။ သူသည် ဇာတ်ခွဲခြားမှုကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆန့်ကျင်ပြီး သူ့တရားရုံးရှိ ဇာတ်အားလုံးမှ အလုပ်ရှင်များ။ သူသည် လယ်သမားများနှင့် နိုင်ငံတော်အကြား အလယ်အလတ်သမားများအတွက် လိုအပ်မှုကို ဖယ်ရှားပေးပြီး ထုတ်လုပ်သူနှင့် ထုတ်လုပ်သူများထံမှ ဝင်ငွေများကို တိုက်ရိုက်ကောက်ခံသည့် Ryotwari စနစ်အား မိတ်ဆက်ခဲ့သည်။ Shivaji သည် Chauth နှင့် Sardeshmukhi ဟုခေါ်သော အခွန်နှစ်ခုကောက်ခံမှုကို မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ သူ၏နိုင်ငံကို ပြည်နယ်လေးခုအဖြစ် ပိုင်းခြားပြီး တစ်ခုစီကို Mamlatdar ဦးဆောင်သည်။ ကျေးရွာသည် အသေးငယ်ဆုံးသော အုပ်ချုပ်ရေးယူနစ်ဖြစ်ပြီး အကြီးအကဲမှာ ပန်ချာယက်ရွာကို ဦးဆောင်သော Deshpande ဟု အမည်ပေးခဲ့သည်။ Shivaji သည် ခိုင်ခံ့သောစစ်အင်အားကို ထိန်းသိမ်းထားပြီး ၎င်း၏နယ်နိမိတ်ကို လုံခြုံစေရန်အတွက် ဗျူဟာမြောက်ခံတပ်များစွာကို တည်ဆောက်ကာ Konkan နှင့် Goan ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်တွင် ခိုင်မာသောရေတပ်ထားရှိမှုကို ဖော်ထုတ်ခဲ့သည်။ 

Demise and Legacy Shivaji သည် အသက် 52 နှစ်အရွယ် 1680 ခုနှစ် ဧပြီလ 3 ရက်နေ့တွင် ဝမ်းကိုက်ရောဂါဖြင့် Raigad ခံတပ်တွင် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ သူ၏သားအကြီးဆုံး Sambhaji နှင့် ၎င်း၏ 10 နှစ်သား Rajaram ကိုယ်စား ၎င်း၏ တတိယဇနီး Soyrabai ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ဆက်ခံရေးပဋိပက္ခတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ Sambhaji သည် Rajaram လူငယ်ကို ဖြုတ်ချပြီး ဇွန် 20၊ 1680 တွင် သူ့ကိုယ်သူ ထီးနန်းတက်ခဲ့သည်။ Shivaji ကွယ်လွန်ပြီးနောက် Mughal-Maratha ပဋိပက္ခများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားပြီး မာရသဘုန်းအသရေ ကျဆင်းသွားသည်။ သို့သော်လည်း မာရသဘုန်းကို ပြန်လည်ရယူပြီး မြောက်အိန္ဒိယကို ထူထောင်ခဲ့သော Madhavrao Peshwa က ၎င်းအား ပြန်လည်သိမ်းယူခဲ့သည်။

Chhatrapati Shivaji Maharaj in Bulgarian

 

Chhatrapati Shivaji Maharaj

Име: Shivaji Bhonsle
Дата на раждане: 19 февруари 1630 г. Място на раждане
: Shivneri Fort, област Пуна, Махаращра, Индия (Бхарат)
Родители: Shahaji Bhonsle (баща) и Jijabai (майка)
Управление: 1674–1680 г.
Съпруг: Saibai, Соярабай, Путалабай, Сакварбай, Лаксмибай, Кашибай
Деца: Самбхаджи, Раджарам, Сакубай Нимбалкар, Ранубай Джадхав, Амбикабай Махадик, Раджкумарибай Ширке
Религия: Хиндуизъм
Смърт: 3 април 1680 г.
Седалище на властта: Райгад Форт, Махаращра
Наследник: Самбхаджи Бонс

Чатрапати Шиваджи Махарадж е основател на империята Марата в западна Индия. Смятан е за един от най-великите войни на своето време и дори днес историите за неговите подвизи се разказват като част от фолклора. Със своята доблест и големи административни умения Шиваджи извади анклав от западащия султанат Адилшахи на Биджапур. В крайна сметка това се превърна в генезиса на империята Марата. След като установи своето управление, Шиваджи въведе компетентна и прогресивна администрация с помощта на дисциплинирана армия и добре установена административна структура. Шиваджи е добре известен със своята иновативна военна тактика, която се съсредоточава около неконвенционални методи, използващи стратегически фактори като география, скорост и изненада, за да победи по-мощните си врагове.

Детство и ранен живот
Shivaji Bhosle е роден на 19 февруари 1630 г. в семейството на Shahaji Bhosle и Jijabai във форта Shivneri, близо до град Junnar в област Pune. Бащата на Шиваджи Шахаджи беше на служба в султаната Биджапури - тристранна асоциация между Биджапур, Ахмеднагар и Голконда, като генерал. Той също притежаваше Jaigirdari близо до Пуна. Майката на Шиваджи Джиджабай беше дъщеря на лидера на Синдхед Лакхуджирао Джадхав и дълбоко религиозна жена. Шиваджи беше особено близък с майка си, която му вдъхна строго чувство за правилно и грешно. Тъй като Шахаджи прекарваше по-голямата част от времето си извън Пуна, отговорността за надзора на образованието на Шиваджи лежеше върху раменете на малък съвет от министри, който включваше Пешва (Шамрао Нилкант), Мазумдар (Балкришна Пант), Сабни (Рагхунатх Балал), Дабир (Сонопант) и главен учител (Дадоджи Кондео). Канходжи Джедхе и Баджи Пасалкар са назначени да обучават Шиваджи във военни и бойни изкуства. Шиваджи е женен за Сайбай Нимбалкар през 1640 г.
Шиваджи се оказа роден лидер от много ранна възраст. Активен човек на открито, той изследва планините Сахаядри около крепостите Шивнери и опозна района като своите пръсти. Докато беше на 15 години, той беше натрупал група от верни войници от района на Мавал, които по-късно помогнаха в ранните му завоевания.

Борба с Биджапур
До 1645 г. Шиваджи придобива контрол над няколко стратегически от Биджапурския султанат около Пуна – Торна от Инаят Хан, Чакан от ФирангоджиНарсала, Кондана от губернатора Адил Шахи, заедно със Синхагарх и Пурандар. След успеха си той се очертава като заплаха за Мохамед Адил Шах, който издава заповед за затварянето на Шахаджи през 1648 г. Шахаджи е освободен при условие, че Шиваджи пази нисък профил и се пази от по-нататъшни завоевания. Шиваджи подновява завоеванията си след смъртта на Шахаджи през 1665 г., като придобива долината Джавали от Чандрарао Море, джайгирдаар от Биджапури. Мохамед Адил Шах изпрати Афзал Хан, могъщ генерал на негова служба, за да покори Шиваджи.
Двамата се срещнаха на частно рандеву на 10 ноември 1659 г., за да обсъдят условията на преговорите. Шиваджи предвиди, че това е капан и пристигна подготвен, облечен в броня и скрит метален тигров нокът. Когато Афзал Хан атакува Шиваджи с кама, той е спасен от бронята си и Шиваджи отмъщава, като атакува Афзал Хан с нокътя на тигъра, наранявайки го смъртоносно. Той заповяда на силите си да започнат нападение срещу контингентите Биджапури без водачи. Победата беше лесна за Шиваджи в битката при Пратапгарх, където около 3000 войници на Биджапури бяха убити от силите на Марата. След това Мохамед Адил Шах изпрати по-голяма армия под командването на генерал Рустам Заман, който се изправи срещу Шиваджи в битката при Колхапур. Шиваджи осигури победа в стратегическа битка, карайки генерала да избяга, за да спаси живота си. Мохамед Адил Шах най-накрая видя победа, когато неговият генерал Сиди Джаухар успешно обсади крепостта Панхала на 22 септември 1660 г. Шиваджи превзе крепостта Панхал по-късно през 1673 г.

Конфликти с Моголите
Конфликтите на Шиваджи със султаната Биджапури и непрекъснатите му победи го поставят под радара на моголския император Аурангзеб. Аурангзеб го видя като заплаха за разширяването на своите имперски намерения и съсредоточи усилията си върху изкореняването на заплахата от Марата. Конфронтациите започват през 1957 г., когато генералите на Шиваджи нападат и плячкосват моголски територии близо до Ахмеднагар и Джунар. Отмъщението на Аурангзеб обаче беше осуетено от пристигането на дъждовния сезон и битката за наследство обратно в Делхи. Аурангзеб насочва Шайста Хан, губернатор на Декан и негов чичо по майчина линия, да покори Шиваджи. Шаиста Хан предприе масивна атака срещу Шиваджи, превземайки няколко крепости под негов контрол и дори столицата му Пуна. Shivaji отвърна на удара, като стартира стелт атака срещу Shaista Khan, в крайна сметка го нарани и го изгони от Poona. Шаиста Хан по-късно организира множество атаки срещу Шиваджи, като силно намалява хватките му на крепости в района Конкан. За да попълни изчерпаната си хазна, Шиваджи атакува Сурат, важен търговски център на Моголите и плячкосва богатството на Моголите. Разгневеният Аурангзеб изпрати своя главен генерал Джай Сингх I с армия от 150 000 души. Моголските сили направиха значителна пробив, обсаждайки крепости под контрола на Шиваджи, извличайки пари и избивайки войници след тях. Шиваджи се съгласи да постигне споразумение с Аурангзеб, за да предотврати по-нататъшна загуба на живот и Договорът от Пурандар беше подписан между Шиваджи и Джай Сингх на 11 юни 1665 г. Шиваджи се съгласи да предаде 23 крепости и да плати сума от 400 000 като компенсация на Могола Империя. Аурангзеб покани Шиваджи в Агра с цел да използва военната си мощ, за да консолидира моголските империи в Афганистан. Шиваджи пътува до Агра с осемгодишния си син Самбхаджи и е обиден от отношението на Аурангзеб към него. Той изхвърча от съда и обиденият Аурангзеб го постави под домашен арест. Но Шиваджи отново използва своя ум и хитрост, за да избяга от затвора. Той симулирал, че е тежко болен и уредил кошници със сладкиши да бъдат изпратени в храма като дарове за молитва. Той се дегизира като един от превозвачите и скрива сина си в една от кошниците и успява да избяга на 17 август 1666 г. В следващите времена враждебността между Моголите и Марата е умиротворена до голяма степен чрез постоянно посредничество чрез Могол Сардар Джасуант Сингх. Мирът продължава до 1670 г., след което Шиваджи започва тотално нападение срещу Моголите. Той възстанови повечето си територии, обсадени от Моголите в рамките на четири месеца.

Връзка с англичаните
Първите дни от управлението си Шиваджи поддържа сърдечни отношения с англичаните, докато те не подкрепят султаната Биджапури в конфронтация срещу него при превземането на Форт Панхала през 1660 г. Така през 1670 г. Шиваджи се насочва срещу англичаните в Бомбай, защото те не го продадоха военни материали. Този конфликт продължи през 1971 г., когато англичаните отново отказаха подкрепата си в атаката му срещу Данда-Раджпури и той разграби английските фабрики в Раджапур. Многобройните преговори между двете страни за сключване на договор се провалят и англичаните не подкрепят начинанията му.

Коронация и завоевания
След като консолидира значителен контрол върху териториите, съседни на Пуна и Конкан, Шиваджи решава да приеме кралска титла и да установи първия хиндуистки суверенитет на юг, който досега беше доминиран от мюсюлмани. Той беше коронясан за крал на маратхите на 6 юни 1674 г. в Райгад на сложна церемония по коронясването. Коронацията беше отслужена от Пандит Гага Бхат пред събрание от около 50 000 души. Той прие няколко титли като Chhtrapati (върховен суверен), Shakakarta (основател на една ера), Kshatriya Kulavantas (глава на Kshatriyas) и Haindava Dharmodhhaarak (този, който издига светостта на индуизма).
След коронацията, маратите под директивите на Шиваджи започнаха агресивни усилия за завоевание, за да консолидират повечето от щатите на Декан под хиндуисткия суверенитет. Той завладява Кхандеш, Биджапур, Карвар, Колкапур, Джанжира, Рамнагар и Белгаум. Той превзема крепости във Велор и Джинги, контролирани от владетелите на Адил Шахи. Той също така постигна разбирателство с доведения си брат Венкоджи относно владенията си над Танджавур и Майсур. Това, което той имаше за цел, беше да обедини щатите на Декан под управлението на местен хиндуистки владетел и да го защити от външни лица като мюсюлманите и моголите.

Администрация
По време на неговото управление беше създадена администрацията на Марата, където Чатрапати беше върховният суверен и беше назначен екип от осем министри, които да наблюдават правилното прилагане на различни политики. Тези осем министри докладваха директно на Шиваджи и получиха много власт по отношение на изпълнението на политиките, формулирани от краля. Тези осем министри бяха –
(1) Пешва или министър-председателят, който беше ръководител на общата администрация и представляваше краля в негово отсъствие.
(2) Маджумдерът или Одиторът беше отговорен за поддържането на финансовото здраве на кралството
(3) ПандитРао или главният духовен глава беше отговорен за надзора на духовното благополучие на рода, определяше датите за религиозни церемонии и наблюдаваше предприетите благотворителни програми от царя.
(4) На Дабир или министър на външните работи е поверена отговорността да съветва краля по въпросите на външната политика.
(5) Сенапати или военният генерал отговаряше за надзора на всеки аспект на военните, включително организация, набиране и обучение на войници. Той също беше стратегически съветник на краля по време на война.
(6) Nyayadhish или върховният съдия видя формулировките на закона и последващото им прилагане, гражданско, съдебно, както и военно.
(7) Мантрият или летописецът отговаряше за воденето на подробни записи на всичко, което кралят правеше в ежедневието си.
(8) Сачивът или суперинтендантът отговаряше за кралската кореспонденция.

Шиваджи енергично насърчава използването на маратхи и санскрит в своя двор вместо персийски, съществуващият кралски език. Той дори промени имената на крепостите под негов контрол на имена на санскрит, за да подчертае индуисткото си управление. Въпреки че самият Шиваджи беше вярващ индуист, той насърчаваше толерантността към всички религии под негово управление. Неговата административна политика беше приятелска и хуманна и той насърчаваше свободата на жените по време на своето управление. Той беше категорично против кастовата дискриминация и назначаваше хора от всички касти в двора си. Той въведе системата Ryotwari, премахвайки необходимостта от посредници между фермерите и държавата и събирайки приходи директно от производителите и производителите. Шиваджи въведе събирането на два данъка, наречени Чаут и Сардешмуки. Той разделил кралството си на четири провинции, всяка оглавявана от мамлатдар. Селото беше най-малката административна единица и главата беше титулуван като Дешпанде, който оглавяваше село Панчаят. Шиваджи поддържаше силна военна сила, построи няколко стратегически крепости, за да осигури своите граници и разви силно военноморско присъствие по бреговете на Конкан и Гоан. 

Смърт и наследство Шиваджи умира на 52-годишна възраст на 3 април 1680 г. във форта Райгад, след като страда от пристъп на дизентерия. След смъртта му възникна конфликт за наследяване между най-големия му син Самбхаджи и третата му съпруга Сойрабай от името на нейния 10-годишен син Раджарам. Самбхаджи детронира младия Раджарам и сам се възкачи на трона на 20 юни 1680 г. Конфликтите Могол-Марата продължиха след смъртта на Шиваджи и славата на Марата намаля значително. Въпреки това беше възстановен от младия Мадхаврао Пешва, който си върна славата на Марата и установи властта си над Северна Индия.

Chhatrapati Shivaji Maharaj in Bosnian

Chhatrapati Shivaji Maharaj

Ime: Shivaji Bhonsle
Datum rođenja: 19. februar 1630. Mjesto rođenja
: tvrđava Shivneri, okrug Pune, Maharaštra, Indija (Bharat)
Roditelji: Shahaji Bhonsle (otac) i Jijabai (majka)
Vladavina: 1674.–1680
. Soyarabai, Putalabai, Sakvarbai, Laxmibai, Kashibai
Djeca: Sambhaji, Rajaram, Sakhubai Nimbalkar, Ranubai Jadhav, Ambikabai Mahadik, Rajkumaribai Shirke
Religija: Hinduizam Smrt
: 3. aprila 1680. onsle Chatrapati Shivaji Maharaj bio je osnivač Maratha carstva u zapadnoj Indiji. Smatra se jednim od najvećih ratnika svog vremena, a i danas se priče o njegovim podvizima prepričavaju kao dio folklora. Svojom hrabrošću i velikim administrativnim vještinama, Shivaji je stvorio enklavu od opadajućeg sultanata Adilshahi u Bijapuru. To je na kraju postalo geneza Marathskog carstva. Nakon što je uspostavio svoju vlast, Shivaji je implementirao kompetentnu i progresivnu administraciju uz pomoć disciplinovane vojske i dobro uspostavljene administrativne strukture. Shivaji je poznat po svojoj inovativnoj vojnoj taktici koja se usredsređuje na nekonvencionalne metode koristeći strateške faktore kao što su geografija, brzina i iznenađenje kako bi porazio svoje moćnije neprijatelje. Djetinjstvo i rani život Shivaji Bhosle je rođen 19. februara 1630. od Shahaji Bhoslea i Jijabaija u tvrđavi Shivneri, u blizini grada Junnar u okrugu Pune. Shivajijev otac Shahaji bio je u službi Bijapuri Sultanata - tripartitnog udruženja između Bijapura, Ahmednagara i Golconde, kao general. Takođe je posjedovao Jaigirdari u blizini Pune. Shivajijeva majka Jijabai bila je kćerka vođe Sindkheda Lakhujirao Jadhava i duboko religiozna žena. Shivaji je bio posebno blizak sa svojom majkom koja mu je usadila strog osjećaj za dobro i pogrešno. Budući da je Shahaji većinu svog vremena provodio izvan Punea, odgovornost za nadgledanje Shivajinog obrazovanja ležala je na ramenima malog vijeća ministara koje je uključivalo Peshwa (Shamrao Nilkanth), Mazumdar (Balkrishna Pant), Sabnis (Raghunath Ballal), a Dabir (Sonopant) i glavni učitelj (Dadoji Konddeo). Kanhoji Jedhe i Baji Pasalkar su imenovani za obuku Shivajia u vojnim i borilačkim vještinama. Shivaji je bio oženjen Saibai Nimbalkar 1640.

Ispostavilo se da je Shivaji rođeni vođa od malih nogu. Kao aktivan turista na otvorenom, istraživao je planine Sahayadri koje okružuju tvrđave Shivneri i upoznao to područje kao svoj džep. Do svoje 15. godine sakupio je grupu vjernih vojnika iz regije Maval koji su mu kasnije pomogli u ranim osvajanjima.

Borbe sa Bijapurom
Do 1645. godine, Shivaji je stekao kontrolu nad nekoliko strateških objekata ispod Bijapur Sultanata oko Pune – Torna od Inayat Khana, Chakan od Firangoji Narsale, Kondana od Adila Shahija guvernera, zajedno sa Singhagarhom i Purandarom. Nakon svog uspjeha, on se pojavio kao prijetnja za Mohammeda Adila Shaha koji je dao naređenje da se Shahaji zatvori u tamnicu 1648. Shahaji je pušten pod uslovom da se Shivaji drži povučeno i izbjegava daljnja osvajanja. Shivaji je nastavio svoja osvajanja nakon Shahajijeve smrti 1665. godine tako što je preuzeo dolinu Javali od Chandrarao Morea, Bijapuri jaigirdaara. Mohammed Adil Shah je poslao Afzala Khana, moćnog generala u njegovoj službi da pokori Šivadžija.
Njih dvoje su se sastali na privatnom sastanku 10. novembra 1659. kako bi razgovarali o uslovima pregovora. Shivaji je očekivao da je to zamka i stigao je spreman noseći oklop i skrivajući metalnu tigrovu kandžu. Kada je Afzal Khan napao Šivadžija bodežom, spasio ga je njegov oklop, a Šivadži je uzvratio napadom na Afzala Kana tigrovom kandžom, smrtno ga ranivši. Naredio je svojim snagama da krenu u napad na kontigente Bijapura bez vođe. Pobjeda je bila laka za Shivaji u bici kod Pratapgarha, gdje su snage Maratha ubile oko 3000 Bijapuri vojnika. Mohammed Adil Shah je zatim poslao veću vojsku pod komandom generala Rustama Zamana koji se suočio sa Šivadžijem u bici kod Kolhapura. Shivaji je osigurao pobjedu u strateškoj bitci zbog čega je general pobjegao i spasio svoj život. Mohammed Adil Shah je konačno doživio pobjedu kada je njegov general Siddi Jauhar uspješno opsjedao tvrđavu Panhala 22. septembra 1660. Shivaji je ponovo zauzeo utvrdu Panhal kasnije 1673. Sukobi

sa Mogulima
Shivajijevi sukobi sa Bijapuri Sultanatom i njegove neprekidne pobjede doveli su ga ispod radara mogulskog cara Aurangzeba. Aurangzeb ga je vidio kao prijetnju širenju svoje imperijalne namjere i koncentrisao je svoje napore na iskorenjivanje pretnje Maratha. Sukobi su započeli 1957. godine, kada su Shivajijevi generali izvršili raciju i opljačkali teritorije Mughala u blizini Ahmednagara i Junnara. Međutim, Aurangzebova osveta je osujećena dolaskom kišne sezone i borbom za sukcesiju u Delhiju. Aurangzeb je uputio Shaista Khana, guvernera Dekana i njegovog strica po majci, da pokore Šivadžija. Shaista Khan je pokrenuo masivan napad na Šivadžija, zauzevši nekoliko utvrda pod njegovom kontrolom, pa čak i njegov glavni grad Poonu. Shivaji je uzvratio tako što je pokrenuo skriveni napad na Shaista Khana, na kraju ga povrijedio i izbacio iz Poone. Shaista Khan je kasnije organizirao višestruke napade na Šivadžija, ozbiljno smanjivši svoje posjede tvrđava u regiji Konkan. Kako bi napunio svoju iscrpljenu riznicu, Shivaji je napao Surat, važan mogulski trgovački centar i opljačkao mogulsko bogatstvo. Bijesni Aurangzeb je poslao svog glavnog generala Jai ​​Singha I sa vojskom od 150.000. Mogulske snage napravile su znatnu udubinu, opsadivši utvrde pod Shivajijevom kontrolom, izvlačeći novac i klajući vojnike za sobom. Shivaji je pristao da postigne dogovor sa Aurangzebom kako bi spriječio daljnje gubitke života i Ugovor iz Purandara potpisan je između Shivajia i Jai Singha 11. juna 1665. Shivaji se složio da preda 23 tvrđave i plati iznos od 400.000 kao kompenzaciju Mogulima Imperija. Aurangzeb je pozvao Šivadžija u Agru s ciljem da iskoristi svoju vojnu snagu za konsolidaciju mogulskih imperija u Afganistanu. Shivaji je otputovao u Agru sa svojim osmogodišnjim sinom Sambhajijem i bio je uvrijeđen Aurangzebovim tretmanom prema njemu. Izjurio je iz suda i uvrijeđeni Aurangzeb ga je stavio u kućni pritvor. Ali Shivaji je još jednom iskoristio svoju duhovitost i lukavstvo da izbjegne zatvor. Glumio je tešku bolest i organizovao da se korpe sa slatkišima pošalju u hram kao žrtve za molitvu. Prerušio se u jednog od nosača i sakrio svog sina u jednu od korpi, te je pobjegao 17. avgusta 1666. U kasnijim vremenima, neprijateljstva Mughala i Maratha su u velikoj mjeri umirena stalnim posredovanjem preko Mughala Sardara Jaswant Singha. Mir je trajao do 1670. godine, nakon čega je Shivaji pokrenuo sveobuhvatni napad na Mughale. Oporavio je većinu svojih teritorija koje su opsjedali Moguli u roku od četiri mjeseca.

Odnos sa Englezima
U prvim danima svoje vladavine, Shivaji je održavao srdačne odnose sa Englezima sve dok oni nisu podržali Bijapuri Sultanat u sukobu protiv njega prilikom zauzimanja tvrđave Panhala 1660. Tako je 1670. Shivaji krenuo protiv Engleza u Bombaju jer ga nisu prodali ratni materijal. Ovaj sukob se nastavio 1971. godine, kada su Englezi ponovo odbili njihovu podršku u njegovom napadu na Danda-Rajpuri, a on je opljačkao engleske fabrike u Rajapuru. Brojni pregovori između dvije strane da se dogovore propali su i Englezi nisu dali podršku njegovim nastojanjima.

Krunisanje i osvajanja
Nakon što je konsolidirao značajnu kontrolu nad teritorijama koje se graniče sa Poonom i Konkanom, Shivaji je odlučio da usvoji kraljevsku titulu i uspostavi prvi hinduistički suverenitet na jugu, kojim su do sada dominirali muslimani. Krunisan je za kralja Maratha 6. juna 1674. u Raigadhu na složenoj ceremoniji krunisanja. Krunisanje je pred skupom od oko 50.000 ljudi predvodio Pandit Gaga Bhatt. Ponio je nekoliko titula kao što su Chhtrapati (glavni suveren), Shakakarta (osnivač jedne ere), Kshatriya Kulavantas (glava Kšatriya) i Haindava Dharmodhhaarak (onaj koji uzdiže svetost hinduizma).
Nakon krunisanja, Marathi su pod Šivadžijevim direktivama pokrenuli agresivne osvajačke napore da konsoliduju većinu država Dekana pod hinduističkim suverenitetom. Osvojio je Khandesh, Bijapur, Karwar, Kolkapur, Janjira, Ramnagar i Belgaum. Zauzeo je utvrde u Velloreu i Gingeeu, pod kontrolom vladara Adila Shahija. Takođe je došao do sporazuma sa svojim polubratom Venkojijem oko njegovih posjeda nad Tanjavurom i Mysoreom. Ono čemu je cilj bio je ujediniti države Dekana pod vlašću domorodačkog hinduističkog vladara i zaštititi ih od stranaca poput muslimana i Mogula.

Administracija
Pod njegovom vladavinom uspostavljena je administracija Maratha gdje je Chhatrapati bio vrhovni suveren, a tim od osam ministara je imenovan da nadgleda pravilno provođenje različitih politika. Ovih osam ministara su direktno odgovarali Šivadžiju i dobili su veliku moć u pogledu izvršavanja politike koju je formulisao kralj. Ovih osam ministara bili su –
(1) Peshwa ili premijer, koji je bio šef opće uprave i predstavljao kralja u njegovom odsustvu.
(2) Majumder ili revizor bio je odgovoran za održavanje finansijskog zdravlja kraljevstva
(3) PanditRao ili glavni duhovni poglavar bio je odgovoran za nadgledanje duhovne dobrobiti roda, utvrđivanje datuma za vjerske ceremonije i nadgledanje dobrotvornih programa koji se poduzimaju od strane kralja.
(4) Dabiru ili ministru vanjskih poslova povjerena je odgovornost savjetovanja kralja o pitanjima vanjske politike.
(5) Senapati ili vojni general je bio zadužen za nadgledanje svakog aspekta vojske, uključujući organizaciju, regrutaciju i obuku vojnika. Bio je i strateški savjetnik kralja u vrijeme rata.
(6) Nyayadhish ili glavni sudija vidio je formulacije zakona i njihovu kasniju primjenu, civilnu, sudsku kao i vojnu.
(7) Mantri ili Hroničar je bio odgovoran za vođenje detaljnih zapisa o svemu što je kralj radio u svom svakodnevnom životu.
(8) Sachiv ili superintendant je bio zadužen za kraljevsku korespondenciju.

Shivaji je energično promovirao upotrebu maratskog i sanskrita na svom dvoru umjesto perzijskog, postojećeg kraljevskog jezika. Čak je promijenio imena utvrda pod njegovom kontrolom u sanskritska imena kako bi naglasio svoju hinduističku vladavinu. Iako je i sam Shivaji bio pobožni hinduist, promovirao je toleranciju prema svim religijama pod njegovom vlašću. Njegova administrativna politika bila je naklonjena podanicima i humana, a on je podsticao slobodu žena u svojoj vladavini. Bio je striktno protiv kastinske diskriminacije i zapošljavao je ljude iz svih kasti u svom sudu. Uveo je Ryotwari sistem eliminirajući potrebu za posrednicima između farmera i države i prikupljajući prihode direktno od proizvođača i proizvođača. Shivaji je uveo naplatu dva poreza pod nazivom Chauth i Sardeshmukhi. Podijelio je svoje kraljevstvo na četiri provincije, na čijem čelu je bio Mamlatdar. Selo je bilo najmanja jedinica administracije, a šef je nosio naziv Deshpande, koji je vodio seoski Panchayat. Shivaji je zadržao jaku vojnu silu, izgradio nekoliko strateških utvrda kako bi osigurao svoje granice i razvio snažno pomorsko prisustvo duž obala Konkan i Goan. 

Demise and Legacy Shivaji je umro u 52. godini 3. aprila 1680. u tvrđavi Raigad, nakon što je patio od napada dizenterije. Sukob nasljeđivanja nastao je nakon njegove smrti između njegovog najstarijeg sina Sambhajija i njegove treće žene Soyrabai u ime njenog 10-godišnjeg sina Rajarama. Sambhaji je zbacio mladog Rajarama i sam se popeo na tron ​​20. juna 1680. Sukobi Mughal-Maratha su nastavljeni nakon Shivajijeve smrti, a slava Maratha je uveliko opala. Međutim, vratio ga je mladi Madhavrao Peshwa koji je povratio slavu Maratha i uspostavio svoju vlast nad sjevernom Indijom.

छत्रपति शिवाजी महाराज in Bhojpuri

छत्रपति शिवाजी महाराज

नाम: शिवाजी भोंसले
जन्म तिथि: 19 फरवरी, 1630
जन्मस्थान: शिवनेरी किला, पुणे जिला, महाराष्ट्र, भारत(भारत)
माता-पिता: शहाजी भोंसले (पिता) और जिजाबाई (माता)
शासनकाल: 1674–1680
पति-पत्नी: साईबाई, सोयारबाई, पुतालाबाई, सकवरबाई, लक्ष्मीबाई, काशीबाई
संतान : संभाजी, राजाराम, सखुबाई निम्बलकर, रानुबाई जाधव, अम्बिकाबाई महादिक, राजकुमारीबाई शिरके
धर्म: हिन्दू धर्म
मृत्यु: 3 अप्रैल, 1680
सत्ता के सीट: रायगड किला, महाराष्ट्र
उत्तराधिकारी: संभाजी भोंसले

चतरा pati शिवाजी महाराज के बा पच्छिम भारत में मराठा साम्राज्य के संस्थापक रहलें। इनके अपना समय के सबसे बड़ योद्धा लोग में गिनल जाला आ आजुओ लोककथा के हिस्सा के रूप में इनके कारनामा के कहानी सुनावल जाला। अपना पराक्रम आ बड़हन प्रशासनिक कौशल से शिवाजी बीजापुर के घटत आदिलशाही सल्तनत से एगो एन्क्लेव उकेरले। अंत में ई मराठा साम्राज्य के उत्पत्ति बन गइल। आपन शासन स्थापित कइला के बाद शिवाजी एगो अनुशासित सैन्य आ सुस्थापित प्रशासनिक सेटअप के मदद से एगो सक्षम आ प्रगतिशील प्रशासन के लागू कइलें। शिवाजी अपना अभिनव सैन्य रणनीति खातिर जानल जालें जवन भूगोल, गति, आ आश्चर्य जइसन सामरिक कारक के लाभ उठा के गैर-परंपरागत तरीका के इर्द-गिर्द केंद्रित रहे आ अपना अधिका ताकतवर दुश्मनन के हरावे खातिर.

बचपन आ शुरुआती जीवन
शिवाजी भोसले के जनम 19 फरवरी 1630 के शाहाजी भोसले आ जीजाबाई के घरे पुणे जिला के जुन्नार शहर के लगे शिवनेरी के किला में भइल रहे। शिवाजी के पिता शहाजी बीजापुरी सल्तनत के सेवा में रहले - बीजापुर, अहमदनगर, आ गोलकोंडा के बीच के त्रिपक्षीय संघ, एगो जनरल के रूप में। उहाँ के पुणे के पास एगो जयगीरदरी भी रहे। शिवाजी के माई जीजाबाई सिंधखेड नेता लखुजीराव जाधव के बेटी आ गहिराह धार्मिक महिला रहली। शिवाजी खास तौर प अपना महतारी के करीबी रहले जवन कि उनुका में सही-गलत के सख्त बोध पैदा कईली। चूँकि शहाजी आपन अधिकतर समय पुणे से बाहर बितवले रहले एहसे शिवाजी के पढ़ाई के देखरेख के जिम्मेदारी एगो छोट मंत्री परिषद के कान्ह पर रहे जवना में एगो पेशवा (शमराव नीलकंठ),एक मजुमदार (बलकृष्ण पंत), एगो सबनी (रघुनाथ बल्लाल), एगो डाबीर (सोनोपंत) आ एगो मुख्य शिक्षक (दाडोजी कोंडेओ)। शिवाजी के मिलिट्री आ मार्शल आर्ट के प्रशिक्षण देबे खातिर कान्होजी जेधे आ बाजी पासलकर के नियुक्ति भइल. शिवाजी के बियाह 1640 में साईबाई निम्बलकर से भइल रहे।
शिवाजी बहुत कम उमिर से जन्मजात नेता निकलले। सक्रिय आउटडोरमैन, शिवनेरी किला के आसपास के सहयाद्री पर्वत के खोज कइलन आ ओह इलाका के अपना हाथ के पीठ नियर जानल गइल। जब तक उ 15 साल के रहले तब तक उ मावल क्षेत्र के वफादार सैनिकन के एगो दल जमा कर लेले रहले जवन बाद में उनुका शुरुआती विजय में मदद कईले रहले।

बीजापुर से संघर्ष
1645 तक शिवाजी पुणे के आसपास बीजापुर सल्तनत के नीचे से कई गो रणनीतिक पर नियंत्रण हासिल कइलें – इनायत खान से तोरना, फिरांगोजीनरसाला से चकन, आदिल शाही राज्यपाल से कोंडाना, सिंहगढ़ आ पुरंदर के साथे। उनकर सफलता के बाद उ मोहम्मद आदिल शाह खातिर खतरा के रूप में उभरल रहले जे 1648 में शहाजी के जेल में डाले के आदेश देले रहले।शहाजी के रिहा भईल ए शर्त प कि शिवाजी लो प्रोफाइल राखस अवुरी आगे के विजय से बचावस। शिवाजी 1665 में शाहाजी के निधन के बाद बीजापुरी जयगीरदार चंद्रराव मोरे से जवाली के घाटी हासिल क के फेर से आपन विजय शुरू कइलें। मोहम्मद आदिल शाह शिवाजी के अपना वश में करे खातिर अपना नौकरी में एगो ताकतवर जनरल अफजल खान के भेजले।
दुनों के मुलाकात 10 नवंबर 1659 के एगो निजी मुलाकात में भइल आ बातचीत के शर्तन पर चर्चा भइल। शिवाजी के अनुमान रहे कि ई एगो जाल होई आ ऊ कवच पहिन के आ धातु के बाघ पंजा छिपा के तइयार होके चहुँप गइलन. जब अफजल खान शिवाजी पर खंजर से हमला कइलन त उनकर कवच से बचावल गइल आ शिवाजी जवाबी कार्रवाई करत अफजल खान पर बाघ के पंजा से हमला कर दिहलन जवना से ऊ जानलेवा घायल हो गइलन. उ अपना सेना के अनेताहीन बीजापुरी टुकड़ी प हमला करे के आदेश देले। प्रतापगढ़ के लड़ाई में शिवाजी के जीत आसान रहे, जवना में मराठा सेना से लगभग 3000 बीजापुरी सैनिक मारल गईले। एकरा बाद मोहम्मद आदिल शाह जनरल रुस्तम ज़मान के कमान में एगो बड़हन सेना भेजलन जवना के सामना कोल्हापुर के लड़ाई में शिवाजी से भइल. शिवाजी एगो सामरिक लड़ाई में जीत हासिल कईले जवना के चलते जनरल जान बचावे खाती भाग गईले। मोहम्मद आदिल शाह के आखिरकार जीत तब मिलल जब उनकर सेनापति सिद्दी जौहर 22 सितंबर 1660 के पनहला के किला के सफलतापूर्वक घेराबंदी कइलें।शिवाजी बाद में 1673 में पनहल के किला पर फिर से कब्जा कर लिहलें।मुगल लोग से

टकराव
बीजापुरी सल्तनत से शिवाजी के टकराव आ लगातार जीत उनका के मुगल सम्राट औरंगजेब के रडार में ले आइल। औरंगजेब उनुका के अपना शाही मंशा के विस्तार खातिर खतरा मानत रहले अवुरी मराठा खतरा के खतम करे प आपन प्रयास केन्द्रित कईले। 1957 में मुठभेड़ शुरू भइल जब शिवाजी के सेनापति अहमदनगर आ जुन्नार के लगे मुगल इलाका पर छापा मार के लूट लिहलें। हालांकि बरसात के मौसम आ वापस दिल्ली में उत्तराधिकार के लड़ाई के चलते औरंगजेब के जवाबी कार्रवाई नाकाम हो गईल। औरंगजेब दक्कन के गवर्नर शैस्ता खान अवुरी उनुका मामा के शिवाजी के अपना वश में करे के निर्देश देले। शैस्ता खान शिवाजी के खिलाफ भारी हमला कईले, उनुका नियंत्रण में कई गो किला अवुरी इहाँ तक कि उनुकर राजधानी पूना प कब्जा क लेले। शिवाजी जवाबी जवाब में शैस्ता खान प चुपके से हमला कईले, अंत में उ घायल क देले अवुरी पूना से बेदखल क देले। बाद में शैस्ता खान शिवाजी प कई बेर हमला के इंतजाम कईले, जवना से कोंकण क्षेत्र में किला के पकड़ बहुत कम हो गईल। आपन खतम हो चुकल खजाना के भरपाई करे खातिर शिवाजी मुगल के एगो महत्वपूर्ण व्यापार केंद्र सूरत प हमला कईले अवुरी मुगल के संपत्ति के लूट लेले। एगो खिसियाइल औरंगजेब डेढ़ लाख के सेना के साथे आपन चीफ जनरल जय सिंह प्रथम भेजले| मुगल सेना काफी डेंट कईलस, शिवाजी के नियंत्रण में रहे वाला किला के घेराबंदी कईलस, पईसा निकाललस अउरी ओह लोग के बाद सैनिकन के कत्ल कईलस| शिवाजी औरंगजेब के साथे अउरी जान के नुकसान ना होखे देवे खातिर समझौता करे के सहमति देले अउरी 11 जून 1665 के शिवाजी आ जयसिंह के बीच पुरंदर के संधि पर हस्ताक्षर भइल।शिवाजी 23 गो किला सौंप के मुगल के मुआवजा के रूप में 400000 के रकम देवे के सहमत भइले साम्राज्य के बा। औरंगजेब अफगानिस्तान में मुगल साम्राज्य के मजबूत करे खातिर अपना सैन्य पराक्रम के इस्तेमाल करे के मकसद से शिवाजी के आगरा बोलवले। शिवाजी अपना आठ साल के बेटा संभाजी के संगे आगरा के यात्रा कईले अवुरी औरंगजेब के उनुका संगे भईल व्यवहार से नाराज हो गईले। उ कोर्ट से बाहर निकल गईले अवुरी एगो नाराज औरंगजेब उनुका के घर में बंद क देले। बाकिर शिवाजी एक बेर फेरु अपना बुद्धि आ धूर्तता के इस्तेमाल करत जेल से बचे के कोशिश कइले. उ गंभीर बेमारी के नाटक कईले अवुरी मिठाई के टोकरी के इंतजाम कईले, जवना के प्रार्थना के प्रसाद के रूप में मंदिर में भेजल गईल। ऊ वाहक लोग में से एगो के भेस बना के अपना बेटा के एगो टोकरी में छिपा दिहलें आ 17 अगस्त 1666 के भाग गइलें। एकरे बाद के समय में मुगल सरदार जसवंत सिंह के माध्यम से लगातार मध्यस्थता से मुगल आ मराठा दुश्मनी के बहुत हद तक शांत कइल गइल। शांति 1670 तक चलल, ओकरा बाद शिवाजी मुगल के खिलाफ आल आउट अपराध शुरू कईले। मुगलन के घेराबंदी वाला आपन अधिकतर इलाका चार महीना का भीतर ऊ बरामद कर लिहले.

द इंग्लिश के साथे संबंध बा
अपना शासन के शुरुआती दिन में शिवाजी अंग्रेजन से तब तक सौहार्दपूर्ण संबंध बनवले रखले जब तक कि 1660 में पनहला के किला पर कब्जा में उनुका खिलाफ मुठभेड़ में बीजापुरी सल्तनत के समर्थन ना कईलस, एहसे 1670 में शिवाजी बंबई में अंग्रेजन के खिलाफ कदम उठवले कि उ लोग उनुका के ना बेचे युद्ध सामग्री के बारे में बतावल गइल बा। ई टकराव 1971 में भी जारी रहल, जब फेरु से अंग्रेज लोग दंडा-राजपुरी पर उनकर हमला में आपन समर्थन ना दे दिहल, आ ऊ राजापुर में अंगरेजी कारखाना के लूट लिहलस। दुनो दल के बीच टर्म में आवे खातिर कई गो बातचीत असफल हो गईल अउरी अंग्रेज उनुका एह प्रयास के समर्थन ना देले|

राज्याभिषेक आ विजय
पूना आ कोंकण से सटल इलाका सभ पर काफी नियंत्रण मजबूत कइला के बाद शिवाजी राजकीय उपाधि अपनावे के फैसला कइलें आ दक्खिन में पहिला हिंदू संप्रभुता के स्थापना कइलें, जवना पर अबतक ले मुसलमान लोग के बोलबाला रहल। 6 जून 1674 के रायगढ़ में एगो विस्तृत राज्याभिषेक समारोह में इनके मराठा के राजा के ताज पहनावल गइल। राज्याभिषेक के पदाधिकारी पंडित गागा भट्ट करीब 50 हजार लोग के सभा के सोझा कईले। ऊ छत्रपति (परम सार्वभौम), शाकरर्त (कवनो युग के संस्थापक), क्षत्रिय कुलवंत (क्षत्रिय लोग के प्रमुख) आ हैंदाव धर्मोधारक (हिंदू धर्म के पवित्रता के उत्थान करे वाला) नियर कई गो उपाधि लिहलें।
राज्याभिषेक के बाद शिवाजी के निर्देश में मराठा लोग दक्कन के अधिकतर राज्यन के हिन्दू संप्रभुता के तहत एकट्ठा करे खातिर आक्रामक विजय के प्रयास शुरू कइल। ऊ खानदेश, बीजापुर, कारवार, कोलकापुर, जंजीरा, रामनगर आ बेलगाम के जीत हासिल कइलें। ऊ वेल्लोर आ मिंगी के किला पर कब्जा कर लिहलें, जवना पर आदिल शाही शासक लोग के नियंत्रण रहे। तंजावूर आ मैसूर पर आपन होल्डिंग्स के लेके उनकर सौतेला भाई वेंकोजी से भी समझौता हो गईल| उनुकर मकसद रहे कि दक्कन राज्यन के एगो देशी हिन्दू शासक के शासन में एकजुट कर के मुसलमान आ मुगल जइसन बाहरी लोग से बचावल जाव.

प्रशासन
इनके शासनकाल में मराठा प्रशासन के स्थापना भइल जहाँ छत्रपति सर्वोच्च सार्वभौम रहलें आ बिबिध नीति सभ के सही तरीका से लागू करे के देखरेख खातिर आठ गो मंत्रियन के टीम के नियुक्ति भइल। ई आठ गो मंत्री सीधे शिवाजी के रिपोर्ट देत रहले आ राजा के बनावल नीति के निष्पादन का मामिला में ओह लोग के बहुते अधिकार दिहल गइल. ई आठ गो मंत्री रहले –
(1) पेशवा भा प्रधानमंत्री, जे सामान्य प्रशासन के प्रमुख रहले आ राजा के अनुपस्थिति में प्रतिनिधित्व करत रहले.
(2) मजुमदर भा लेखा परीक्षक के जिम्मेदारी रहे कि ऊ राज्य के आर्थिक स्वास्थ्य बना के राखे
(3) पंडितराव भा मुख्य आध्यात्मिक प्रमुख के जिम्मेदारी रहे कि ऊ किंड के आध्यात्मिक कल्याण के देखरेख करसु, धार्मिक समारोहन के तारीख तय करसु आ कइल गइल धर्मार्थ कार्यक्रमन के देखरेख करसु राजा के द्वारा कइल गइल।
(4) विदेश नीति के मामला में राजा के सलाह देवे के जिम्मेदारी दाबीर या विदेश सचिव के सौंपल गईल रहे।
(5) सेनापति भा मिलिट्री जनरल के जिम्मेदारी रहे कि ऊ सैनिकन के संगठन, भर्ती आ प्रशिक्षण समेत सेना के हर पहलू के देखरेख करत रहले. युद्ध के समय राजा के रणनीतिक सलाहकार भी रहले।
(6) न्यायधीश भा मुख्य न्यायाधीश कानून के सूत्रीकरण आ ओकरा बाद के प्रवर्तन, सिविल, न्यायिक के साथे-साथे सैन्य भी देखले।
(7) राजा के रोजमर्रा के जीवन में हर काम के विस्तृत अभिलेख रखे के जिम्मेदारी मंत्री भा इतिहासकार के रहे।
(8) शाही पत्राचार के प्रभारी सचिव या अधीक्षक रहे।

शिवाजी अपना दरबार में मौजूदा शाही भाषा फारसी के जगह मराठी आ संस्कृत के प्रयोग के जोरदार तरीका से बढ़ावा दिहलें। इहाँ तक कि अपना हिन्दू शासन के उच्चारण करे खातिर उ अपना नियंत्रण में मौजूद किला के नाम संस्कृत नाम तक बदल देले। भले ही शिवाजी खुद भक्त हिन्दू रहले, लेकिन उ अपना शासन के तहत सभ धर्म के प्रति सहिष्णुता के बढ़ावा देले। उनकर प्रशासनिक नीति विषय के अनुकूल आ मानवीय रहे, आ उ अपना शासन में महिला के आजादी के प्रोत्साहित करत रहले।उ जाति के भेदभाव के कड़ाई से खिलाफ रहले अवुरी अपना दरबार में हर जाति के लोग के काम प राखत रहले। उ र्योतवारी सिस्टम शुरू कईले जवना से किसान अवुरी राज्य के बीच बिचौलिया के जरूरत खतम हो गईल अवुरी सीधा निर्माता अवुरी उत्पादक से राजस्व वसूली कईल गईल। शिवाजी चौठ आ सरदेशमुखी नाम के दू गो कर वसूली के शुरूआत कइलन. ऊ अपना राज्य के चार गो प्रांत में बाँटलन जवना में हर प्रांत के मुखिया एगो ममलतदार रहले. गाँव प्रशासन के सबसे छोट इकाई रहे आ मुखिया के उपाधि देशपांडे रहे, जे गाँव पंचायत के मुखिया रहले। शिवाजी एगो मजबूत सैन्य बल बनवले रखले, अपना सीमा के सुरक्षित राखे खातिर कई गो सामरिक किला बनवले अवुरी कोंकण अवुरी गोवा के तट प मजबूत नौसैनिक उपस्थिति विकसित कईले। 

डेमिस आ लेगेसी शिवाजी के निधन 52 बरिस के उमिर में 3 अप्रैल 1680 के रायगड किला में पेचिश के दौर से पीड़ित हो गइल। उनकर बड़का बेटा संभाजी आ उनकर तीसरी पत्नी सोयराबाई के बीच उनकर 10 साल के बेटा राजाराम के ओर से उनकर मौत के बाद उत्तराधिकार के टकराव पैदा हो गईल। संभाजी युवा राजाराम के गद्दी से उतार के खुद 20 जून 1680 के गद्दी पर बइठ गइलें।शिवाजी के निधन के बाद मुगल-मराठा संघर्ष जारी रहल आ मराठा के महिमा में बहुत गिरावट आइल। हालांकि एकरा के वापस ले लिहले युवा माधवराव पेशवा जे मराठा के महिमा वापस पा लिहले आ उत्तर भारत पर आपन अधिकार स्थापित कर लिहले.